Co rodzice wiedzieć powinni?

_________________________________________________________________________________

Jak kochać i wymagać. Poradnik dla rodziców – Ośrodek Rozwoju Edukacji

Jak motywować swoje dziecko do nauki?

STYLE WYCHOWANIA W RODZINIE

family Styl wychowania - co to jest?

Styl wychowania wyraża się w określonym, dosyć stałym stosunku rodzica do dziecka, w metodach postępowania, a także w sposobie egzekwowania nałożonych nań obowiązków.

Rodzice kształtują swój pogląd na wychowanie potomstwa głównie na bazie własnych doświadczeń wyniesionych ze swoich macierzystych rodzin, ale także na bazie obserwacji stosunku rodzice - dzieci w innych rodzinach.

Zdarza się również, że rodzice kształtują swój styl wychowania na podbudowie teorii np. studiów pedagogicznych, psychologicznych, czy odpowiedniej prasy i literatury.

STYLE WYCHOWANIA:

I. DEMOKRATYCZNY

Z pedagogicznego punktu widzenia najbardziej pożądany polega na:

1. nawiązywaniu przez rodziców przyjacielskich kontaktów ze swymi dziećmi, liczeniu się z ich potrzebami, umożliwianiu im podjęcia decyzji w sprawach rodzinnych,

2. ważny jest tu podział obowiązków sprawowanych na zasadzie dobrowolności i zgodnie z możliwościami dzieci (nie jest przymuszane),

3. rodzice nie karzą, ale stosują metodę perswazji,

4. uczy dziecko odpowiedzialności za siebie i innych,

5. podejmowania decyzji i ponoszenia konsekwencji swoich działań,

6. uczy dialogu i życzliwości w stosunku do drugiej osoby.

II AUTOKRATYCZNY

Z pedagogicznego punktu widzenia raczej niepożądany i na ogół mało skuteczny.

1. Charakteryzuje się przeważnie dużym dystansem między rodzicami, a dziećmi i nie wgłębia się w ich potrzeby, uznają własne racje i nie znoszą sprzeciwu,

2. dzieci nie mogą podejmować żadnych decyzji w sprawach rodzinnych- przymusza się je do pewnych zachowań i surowo karze,

3. skutkiem tego stylu wychowania jest agresywność dzieci, kierują się one własnym egoistycznym interesem,

4. dziecko wychowywane w sposób autokratyczny uczy się posłuszeństwa, ale często w powiązaniu ze strachem, biernością, zamknięciem w sobie, niską samooceną,

5. dzieci te mogą przyjmować despotyczne wzorce zachowania i zachowywać się w sposób agresywny w stosunku do młodszych lub słabszych kolegów.

III LIBERALNY

Podobnie wychowawczo szkodliwy.

1. Polega on na całkowicie niemal pozostawieniu dzieci samym sobie, na nie wtrącaniu się w ich sprawy, tolerowaniu aspołecznych zachowań,

2. dziecku wszystko wolno, na wszystko się mu pozwala, z niczego nie musi się tłumaczyć,

3. zajmuje w rodzinie najwyższą pozycję- rodzice bardzo łatwo ulegają jego namową i spełniają niemal wszystkie jego zachcianki,

4. dzieci wychowywane bardzo liberalnie bywają zbyt egocentryczne, skoncentrowane na własnej osobie,

5. nie umieją współpracować, a nawet współżyć z rówieśnikami.

IV OKAZJONALNY (NIEKONSEKWENTNY)

W niekonsekwentnym stylu wychowania rodzice żyją zasadą "raz tak, raz tak".

1. Cechą tego typu wychowania jest zmienność, niejednolitość i przypadkowość zabiegów wychowawczych w zależności od samopoczucia rodziców, sytuacji itp,

2. może polegać to na tym, że jeden rodzic rozpieszcza, a drugi terroryzuje albo oboje nie mogą się zdecydować na podejmowanie konkretnych, stałych działań,

3. rodzice raz są dla dziecka bardziej wyrozumiali, raz mniej, albo w ogóle nie zwracają uwagi na jego wybryki albo surowo za nie karzą,

4. postępowanie takie nie jest korzystne dla dziecka, bowiem uczy interesowności, zaburza poczucie bezpieczeństwa; powoduje niepewność, agresję, osamotnienie, bezradność.

5. Utrudnia dziecku przyswojenie norm społecznych i moralnych, wywołuje poczucie „niesprawiedliwości i krzywdy." (M. Gierowska-Przetacznik),

6. doprowadza do utraty szacunku wobec rodziców.

family 2

Warto odwiedzić