Szkoła Pozytywnego Myślenia - webinary dla rodziców
Jak rozmawiać z dziećmi o wojnie w Ukrainie?- informacje dla rodziców
Depresja – choroba, która może dotknąć osoby w każdym wieku !!!
Jak usprawnić percepcję wzrokową, słuchową, oraz rozwój ruchowy – propozycje ćwiczeń dla dzieci.
Koronawirus a dzieci. Porozmawiajmy o strachu
Budowanie poczucia własnej wartości u dziecka
Słowniczek podstawowych pojęć, występujących m.in. w opiniach psychologiczno - pedagogicznych
10 kroków ku temu by stać się lepszym rodzicem
10 porad dla rodziców dotyczących bezpiecznego korzystania z Internetu przez dzieci
Co zamiast klapsa? Karanie a ponoszenie konsekwencji
STOP cyberprzemocy! Informacje dla rodziców
Uzależnienia behawioralne - rodzaje oraz skala zjawiska, sygnały ostrzegawcze i skutki
Uzależnienia behawioralne - przyczyny uzależnień, sposoby zaradcze i pomoc
_________________________________________________________________________________
Jak kochać i wymagać. Poradnik dla rodziców – Ośrodek Rozwoju Edukacji
Jak motywować swoje dziecko do nauki?
STYLE WYCHOWANIA W RODZINIE
Styl wychowania - co to jest?
Styl wychowania wyraża się w określonym, dosyć stałym stosunku rodzica do dziecka, w metodach postępowania, a także w sposobie egzekwowania nałożonych nań obowiązków.
Rodzice kształtują swój pogląd na wychowanie potomstwa głównie na bazie własnych doświadczeń wyniesionych ze swoich macierzystych rodzin, ale także na bazie obserwacji stosunku rodzice - dzieci w innych rodzinach.
Zdarza się również, że rodzice kształtują swój styl wychowania na podbudowie teorii np. studiów pedagogicznych, psychologicznych, czy odpowiedniej prasy i literatury.
STYLE WYCHOWANIA:
I. DEMOKRATYCZNY
Z pedagogicznego punktu widzenia najbardziej pożądany polega na:
1. nawiązywaniu przez rodziców przyjacielskich kontaktów ze swymi dziećmi, liczeniu się z ich potrzebami, umożliwianiu im podjęcia decyzji w sprawach rodzinnych,
2. ważny jest tu podział obowiązków sprawowanych na zasadzie dobrowolności i zgodnie z możliwościami dzieci (nie jest przymuszane),
3. rodzice nie karzą, ale stosują metodę perswazji,
4. uczy dziecko odpowiedzialności za siebie i innych,
5. podejmowania decyzji i ponoszenia konsekwencji swoich działań,
6. uczy dialogu i życzliwości w stosunku do drugiej osoby.
II AUTOKRATYCZNY
Z pedagogicznego punktu widzenia raczej niepożądany i na ogół mało skuteczny.
1. Charakteryzuje się przeważnie dużym dystansem między rodzicami, a dziećmi i nie wgłębia się w ich potrzeby, uznają własne racje i nie znoszą sprzeciwu,
2. dzieci nie mogą podejmować żadnych decyzji w sprawach rodzinnych- przymusza się je do pewnych zachowań i surowo karze,
3. skutkiem tego stylu wychowania jest agresywność dzieci, kierują się one własnym egoistycznym interesem,
4. dziecko wychowywane w sposób autokratyczny uczy się posłuszeństwa, ale często w powiązaniu ze strachem, biernością, zamknięciem w sobie, niską samooceną,
5. dzieci te mogą przyjmować despotyczne wzorce zachowania i zachowywać się w sposób agresywny w stosunku do młodszych lub słabszych kolegów.
III LIBERALNY
Podobnie wychowawczo szkodliwy.
1. Polega on na całkowicie niemal pozostawieniu dzieci samym sobie, na nie wtrącaniu się w ich sprawy, tolerowaniu aspołecznych zachowań,
2. dziecku wszystko wolno, na wszystko się mu pozwala, z niczego nie musi się tłumaczyć,
3. zajmuje w rodzinie najwyższą pozycję- rodzice bardzo łatwo ulegają jego namową i spełniają niemal wszystkie jego zachcianki,
4. dzieci wychowywane bardzo liberalnie bywają zbyt egocentryczne, skoncentrowane na własnej osobie,
5. nie umieją współpracować, a nawet współżyć z rówieśnikami.
IV OKAZJONALNY (NIEKONSEKWENTNY)
W niekonsekwentnym stylu wychowania rodzice żyją zasadą "raz tak, raz tak".
1. Cechą tego typu wychowania jest zmienność, niejednolitość i przypadkowość zabiegów wychowawczych w zależności od samopoczucia rodziców, sytuacji itp,
2. może polegać to na tym, że jeden rodzic rozpieszcza, a drugi terroryzuje albo oboje nie mogą się zdecydować na podejmowanie konkretnych, stałych działań,
3. rodzice raz są dla dziecka bardziej wyrozumiali, raz mniej, albo w ogóle nie zwracają uwagi na jego wybryki albo surowo za nie karzą,
4. postępowanie takie nie jest korzystne dla dziecka, bowiem uczy interesowności, zaburza poczucie bezpieczeństwa; powoduje niepewność, agresję, osamotnienie, bezradność.
5. Utrudnia dziecku przyswojenie norm społecznych i moralnych, wywołuje poczucie „niesprawiedliwości i krzywdy." (M. Gierowska-Przetacznik),
6. doprowadza do utraty szacunku wobec rodziców.